Vertragen

Over vertragen. 

1.
Weet je nog dat moment dat je voelde dat je te snel aan het gaan was?
Misschien kwam dat moment toen je voelde in je lichaam dat er iets niet juist zat. (Je nek zat vast, je schouders verkrampt, te veel of te weinig eetlust, te veel of te weinig slaap, te veel chaos of teveel controle? Teveel of te weinig adem?)
Misschien kwam het toen je merkte dat je constant het gevoel had van alles te willen weglopen, of werd je net van/ en /op alles kwaad, of blokkeerde je van het minste?
Misschien werd het zichtbaar via je omgeving, je werd aangesproken op je gedrag en gemoed, ´hoe doe je het toch allemaal?'

De gedachte dat er iets moet veranderen sluimert meer en meer binnen in je bewustzijn.  Symptomen vragen meer en meer hun aandacht en willen dat je de kern aanpakt.
Maar we zijn ook bang van die kern, van onze blokkades, onze trauma´s, onze negatieve overtuigingen, onze pijnen.. we doen net alles om te vermijden hiernaar toe te gaan.

Een eerste helende stap mag zijn dat we toelaten dat we mogen vertragen. We hoeven onszelf niet zo te pushen, zo hard te zijn, zo streng voor onszelf. Want voor wie of voor wat doen we dit eigenlijk?

Het gaat erover dat we weer connectie met onszelf mogen vinden, dit negeren we als we onszelf voorbij hollen met als motivatie illusies van verwachtingen en overtuigingen.

We mogen vertragen, leren terugschakelen, afstand nemen, wat achteruit gaan en observeren.  Dit mag echt, je mag vertrouwen.

2.
En herinner je nog dat moment dat je eens iets anders deed? Dat je eens gewoon ging neerzitten, gewoon zitten, zonder ogenschijnlijke functie. En herinner je nog hoe dit voelde? Toen je zo even gewoon de wolken observeerde, zonder meer.
Toen je gewoon even glimlachte omdat je mocht toelaten dat het nu is wat het nu is.
Je hoeft niets te doen, gewoon even zijn.

Weet je nog toen je zonder moeite even tijd nam voor jezelf? Je die wandeling spontaan ging maken, je plots zin had om gezellig te koken en om even gewoon naar die muziek te luisteren?

Je ademhaling toonde aan dat het goed was, automatisch kwam je lichaam meer tot rust, kwam er meer ruimte in je hoofd, meer liefde in je hart.


3.
Hoh, ik herinner het me nog goed. Ik begon er meer en meer van overtuigd te geraken dat ik mocht vertragen.  Ik begon de positieve effecten ervan te ervaren. Mijn lichaam voelde goed, ik had zo veel meer geduld, tolerantie, energie. En mijn omgeving werd door mij geïnspireerd (en ik die dacht dat die snelheid van mij verwacht werd!)

Ik kan vertragen en voelen dat het goed is. Het gekke is, door te vertragen ga ik zelfs sneller. Je kent dit wel hé, hoe harder je over die naam denkt, hoe moeilijker je hem vindt, maar als we het loslaten komt het antwoord moeiteloos naar ons toe.

Kunnen vertragen is kunnen loslaten, is kunnen tevreden zijn met hoe het nu is. Is niet alles in 1 keer kunnen doen, is kunnen verbinden met jou eigen tempo,  is je kunnen aanpassen aan het moment en meegaan met de flow.

Vertragen doet goed.